தந்தியறுந்த வீணை

வானத்து வெண்ணிலவொன்று
வையகம் வந்து பெண்ணவளானதோ
வட்டமுகத்தில் சிறு பொட்டொன்று வைத்து
என் வாசலில் வந்ததோ
என் வாழ்க்கை என்றதோ

அவள் கட்டழகு என் கண்களை
கொள்ளை அடித்துச் சென்றதோ
என் எண்ணங்களின் மொத்த
வண்ணமாய் என் முன் நின்றாள்
என் அழகு தேவதை

என் எண்ணத்தில் உதித்த
வண்ணத்துப் பூச்சி அவள்
எனக்கும் அவளுடன் சிறகு விரிக்க ஆசை
இருந்தும்சிறகொடிந்த பறவை நான்

அன்னை தந்தையின் அன்புக்கும்
அண்ணா அக்காவின் பாசத்திற்கும்
அடிமையாகி உரைத்து விட்டேன்
சத்தியமா யாரையும் காதலிக்க மாட்டேன் என

காதலையும் சொல்ல முடியாது
காதலி நினைவையும் மறக்க முடியாது
கணப் பொழுதும் செத்துப் பிழைக்கிறேன்
மழைத்துளி மண்ணில் விழுந்து உடைவது போல
தினம்தினம் உடைந்து சுக்கு நூறாய் போகிறேன்

காதலுக்கும் பாசத்துக்கும் இடையில்
இருதலைக் கொள்ளி எறும்பாய் தவிக்கிறேன்
காதலுக்காக பாசத்தை விடவா இல்லை
பாசத்திற்காக காதலை விடவா
கடவுளுக்கு தான் கருணை மனு எழுதுகிறேன்

என் இதயத்தை தொலைத்து விட்டு
இருட்டினில் தேடுகிறேன்
இஸ்டமில்லாமல் வாழவும் முடியவில்லை
இறந்து போகவும் மனமில்லை

இறைவா எனக்கொரு வழி சொல்லு_இங்கு
தந்தியறுந்த வீணை ஒன்று
தனியாய்க் கிடக்கிறது
மீட்டுவார் யாருமின்றி.